گفتي:آواز اين پرنده

مثل حضور مبهم تنهايي است

با دست خود گلوي قناري را از حجم استخواني تن كندم

گفتي : تنها

در خط استوايي هر سينه

روز ورود عشق چه رويايي است

با دست خود دريچه هر دل را

از چارچوب تنگ بدن كندم

گفتي ،دوباره گفتي:

اينجا چقدر بي تو تماشايي است

با دست خويش ،خود را در

لحظه شكوفه شدن كندم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: